Είναι κάποιες φορές που συνειδητοποιείς πως είσαι ανίκανος να ορίσεις τους κανόνες που διέπουν τη ΙΔΙΑ σου τη ζωή...αισθάνεσαι ανίκανος και φοβητσιάρης...Ανίκανος να έρθεις αντιμέτωπος με τα λεγόμενα ''ΠΡΕΠΕΙ'' και ''ΜΗ"...ο κάθε άνθρωπος παλεύει για να είναι ελεύθερος να ζήσει τη ζωή του όπως τη θέλει αυτός...Δυστυχώς όμως, τα πάντα έχουν περιορισμούς, απ'αυτούς που μας κάνουν να λέμε  <<ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΜΕ ΓΕΝΝΗΣΕ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ>>...Και πίσω από όλα αυτά τα φιλοσοφικά κλαψουρίσματα, κρύβεται η λέξη ''ΑΓΑΠΗ'', αυτή η ρημαδιασμένη λέξη που με έχει κάνει να βρίσκομαι σε άθλια κατάσταση, η ίδια λέξη, η οποία μέχρι και πόλεμο έχει δημιουργήσει στο παρελθόν, στην ανθρωπότητα! Αισθάνομαι το άδικο να με πνίγει..δεν είμαι, κι όμως, αισθάνομαι υπεύθυνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι....βρέθηκα σε μια σχέση αδιέξοδη, κι όμως, ήταν επιλογή μου να τη συνεχίσω...επιλογή μου να ερωτευτώ...και ν'αγαπήσω..Δεν περίμενα πως θα γεννιόταν κάτι ΤΟΣΟ δυνατό μέσα μου...και δεν μετανοιώνω τη παραμικρή στιγμή μας..Ξέρω πως και εσύ,ίσως νιώθεις το ίδιο..και αυτό με πληγώνει πολύ...να ξέρω πως δεν είσαι καλά...Αυτό όμως που με πληγώνει ακόμα πιο πολύ είναι το γεγονός πως δεν μπορώ να κάνω ΤΙΠΟΤΑ για να το αλλάξω αυτό...έχω μάθει να ακολουθώ πάντοτε τη καρδιά μου σε ότι κι αν κάνω..ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΜΑΙ όταν κάποιοι κάνουν το αντίθετο...Κι όμως,να που ήρθε η δική μου σειρά να πράξω με μοναδικό γνώμονα τη λογική και αυτό το ''ΠΡΕΠΕΙ'' που ηχεί βαρύ στα αυτιά μου..αυτό που νιώθω δε θα σβήσει έτσι εύκολα...θα το δείτε....